Uniek eerbetoon aan de jazzgod n.a.v. de 10de verjaardag van Plays John Coltrane, “Rogiński’s masterpiece” (Pitchfork)

De Poolse muzikant Raphael Rogiński (PL) wilde van jongs af aan beeldhouder worden, tot de gitaar zijn pad kruiste. Hij oefende als een bezetene en vertelde ooit aan het Poolse weekblad Polityka dat hij zijn gitaar bespeelde “like wild meat, shamelessly and greedily till blood was pouring from my fingers”.

Daar is heden ten dage nog amper iets van te merken. Het gitaarspel op zijn jongste albums Talán (een ode aan de Zwarte Zee) en Žaltys klinkt sierlijk en meditatief met een knipoog naar American primitivism. Pitchfork: “Over the past decade and a half, Rogiński has developed a singular and unmistakable style of solo electric guitar. His playing is spare, yet his fingerpicking can make it sound like there are four hands working in tandem; it can be hard to believe that there are no overdubs”.

Zijn cult following werd dit jaar aangewakkerd door de reissue van zijn album Plays John Coltrane and Langston Hughes uit 2015. Pitchfork omschreef dit werk als “Rogiński’s masterpiece”. Maar wie denkt überhaupt Coltrane-klassiekers als Naima, Mr. PC of Countdown - allen uit Giant Steps, het eerste album van Coltrane met eigen composities - of Blue Train te herkennen, is eraan voor de moeite.

Pitchfork: “It would take an Olympic leap of imagination” of “In some cases, even the tonal connection is as tenuous as spider’s silk”. Wat Rogiński’s interpretaties uiteraard des te unieker maakt. Naar aanleiding van de tiende verjaardag van dit album duikt Rogiński op zondag 6 april opnieuw op onnavolgbare wijze in Coltrane’s oeuvre.